Libri

ME MIKEN TIME TË PANDASHME PRITJEN

Poezia që u harrua e mbeti jashtë Librit …

ME MIKEN TIME TË PANDASHME PRITJEN

Mëngjesi gdhin me nji gisht brymë
e temperatura nën zero shkallë

Ti s’je
ke ikur nji natë më parë
nji puthje ka mungue e nji lule
dhe ai diell i ftohtë dimni

Dal

Nën kunora të blerta pishash
trembet nji grishë dhe ajo brymë ende e pashkrime

Papandehun
muzikë e paakordueme qenshë
ma k’putë nji varg mendimesh tek thurren për Ty
në nji ledinë të vogël Çepuri
si vetë Kosova

Tanë natën i kanë la dhambtë eshtnave të hedhuna
e tash guha s’ju ze vend

Përkohshëm janë trimnue të shkretit

Nji shtagë thane e nji britmë si nji e kajtme nane
niset pas tyne e i tremë përtej Gurëve t’Babës

Kthej aty prej ku dola

Shpia s’asht shkund prej pluhnit
andrrave t’pakallzueme
s’asht shkrehë as prej flokëve të truçueme

Ti ende s’je kthye

Ajo votër e pandezun mbetet
si imi sy
e si gjaku nëpër dej

S’ka kafe
s’ka fjalë
e s’ka as rrahje të shpeshta zemre

Drama e ardhjes vazhdon përgjumshëm
tanë ditën e lume
derisa pahetueshëm bje mbramja

Në Natën ma të urueshme të Vitit
mbeta vetëm me miken time të pandashme
Pritjen
dhe nji verë t’kuqe si mollëzat Tua

Hajt për gëzime
coke edhe k’saj here

( 31 dhjetor 2017 )

Sabit Rrustemi

You Might Also Like